ابتدا خواستم عنوان این نوشته را " چگونه از تنهایی لذت ببریم " بگذارم. اما وقتی با عنوان اصلی کتاب یعنی How to be alone رو‌به‌رو شدم، سعی کردم که همین عنوان را برای متن انتخاب کنم.
وقتی به عنوان کتاب نگاه کردم، توجه خودش را به من جلب کرد. چگونه از تنهایی لذت ببریم. اما وقتی آن را با عنوان اصلی کتاب تطابق دادم، متوجه شدم که این کتاب در مورد این است که ما چگونه میتوانیم تنها باشیم.
مدت ها بود که دنبال کسایی بودم که مهاجرت کردند. مشکلات شون رو ازشون بپرسم. بدونم که چطوری رفتن و چه هزینه هایی که پرداخت کردند.
تا این که با رادیو دال و آرش عزیز آشنا شدم.
این قسمت از رادیو دال عالی بود. توی این قسمت با جادی عزیز صحبت کرده و از خیلی مسائل پشت پرده هم صحبت کرده. مسائلی مثل برگ تقلب هایی که افراد موفق توی ایران دارند و اون رو هیچ وقت رو نمی کنند.
مسائل مثل پشتوانه مالی خوب خانواده ، مطالعه زیاد و خیلی چیز های دیگه ای که آرش عزیز با جادی صحبت کرده.
شاید با این دسته سوالات در تنهایی یا گفتگوهایی با دوستان و افراد دیگر، مواجه شده باشید. کتاب های زیادی به روش های مختلف به تعریف نرم افزار پرداخته اند و این خود به نوعی باعث سردگمی شده باشد.
برای نرم افزار نمی توان یک تعریف واحد در نظر گرفت. حتی کتاب هایی که به صورت مرجع برای درس مهندسی نرم افزار در نظر گرفته شده است، به یک تعریف بسنده نکرده اند.
مدتی است که می خواهم کتابی را ، از کتاب هایی که از آلمان و سوئد و کانادا تهیه کرده بودم ، برای ترجمه انتخاب کنم.
دو کتاب را برای ترجمه انتخاب کرده بودم. کتاب Code Complete و کتاب Software Requirements.
دومی را خیلی مناسب تر دانستم. چون از یک سو اکثرشرکت های نرم افزاری با مشکل تحلیل و طراحی دست و پنجه نرم می کنند و از سوی دیگر، نمی دانند که برای تهیه نرم افزارهای بزرگ چگونه باید عمل کنند تا در آینده متحمل مشکلات کمتری شوند.
اما دلیل اصلی من برای ترجمه این کتاب، تجربه کاری 20 ماهِ من برای SIEMENS آلمان بود. یکی از منابع اصلی کاری من این کتاب بود و به دلیل تخصص کاری من که در اکثر اوقات با این کتاب سر و کار داشته ام ، این کتاب را برای ترجمه مناسب تر دانستم.
امسال سال کتابخوانی خوبی برایم نبود. هر چند با سختی هایی در طول این سال مواجه بودم که تابحال با آنها مواجه نشده بودم. هرچند کتابخوان نیستم و هیچگاه و هیچگاه(با تاکید) خودم را کتابخوان نمی دانم و نخواهم دانست.
بیشتر سعی می کنم پای صحبت دوستانم بنشینم تا اینکه یک کتاب بخوانم. لذت بیشتری از مصاحبت با دوستانم میبرم. چندین و چند برابر مطالعه کتاب ها.
حیف که امسال فرصت کمی داشتم و دارم برای مصاحبت با کسانی که دوست داشتم برای اولین بار یا دومین بار آنها را ببینم و پای صحبت هایشان بنشینم. وبلاگ تا حدودی این نقصان را برطرف کرده. اما دیدن رنگ رخساره دوست کجا و ...؟
نکته: دسته بندی این کتاب ها یک دسته بندی شخصی بوده و هیچ جنبه علمی ندارد.
این را هم بگویم که عاشق عکس گرفتن از دو چیز هستم. یکی کتاب و دیگری طبیعت.
