نوشته های معشوقه نرم افزار

نمی دانم از کجا شروع کنم. اما این را بدانید که این متن یک دل نوشته است و قرار نیست منبع و مرجعی برای کسی باشد. 

بازهم مثل همیشه میگویم که یاورمشیرفر بهترین دوست من است و خواهد ماند. شاید ارتباطش را با من قطع کرده باشد، مانند استادی که شاگردش را مدتی تنبیه می‌کند ، من هم تنبیه شده‌ام. 

برای دلیل تنبیه شدنم هم پیش چندین نفر از بزرگان زندگی‌ام رفتم و از آنها خواستم که متن وبلاگ را بخوانند. البته این را باید بگویم که در مورد یاور خیلی وقت است که با این بزرگان صحبت‌ها و تعریف‌ها کرده‌ام. آنها هم او را تا حدی می‌شناسند ، دغدغه‌اش را می‌دانند و می فهمند. امیدورام که زودتر این فرصت دست دهد که یاور به شهر ما بیاید و با آنها هم‌صحبت شود.

نظرات سه نفر از آنها را شنیدم. یکی از آنها کمی مانده بود که در گوشم بزند و یکی از آنها گفت که اگر این را برای من می‌نوشتی، فردایش در خانه‌ات سبز می‌شدم و به حسابت می‌رسیدم. دیگر هم گفت که زبانت به شدت تند بوده و باید می‌فهمیدی که اینجا فضای دیجیتال است و خیلی با دنیای واقعی فرق می‌کند.

دارای یک صفت لعنتی بودم که مدت‌ها طول کشید تا از شرش خلاص شوم : وفاداری.

واقعیت این‌است که دارا بودن این صفت، یک نفرین ابدیست. صفتی که اصلا درخور ستایش نیست، بلکه مستوجب ترحم است.

سیمای زنی در میان جمع

هانریش بل

مردان هم گرفتار این موضوع هستند و تنها زنان نیستند. 

مقدمه :

یاور مشیرفر عزیز که یکی از بهترین دوستانم است، در این مطلب در مورد شبکه سازی و وبلاگ نویسی مسائلی را مطرح کرده است که کم و بیش گریبان گیر آن مسائل بوده ام. این مطلب یک گفتگو دوستانه است .

پس این نکته را در نظر داشته باشید که این مطلب یک مطلب شخصی است و پایه و اساسی عملی ندارد.

ابتدا باید تشکری کنم از یاور عزیز به خاطر وقتی که برای من صرف کرده و در وهله دوم ، باید پاسخ نوشته اش را در یک پست بنا به درخواست خودش ، بنویسم.

برای چه می نویسم ؟

این سوال یکی از سوالات همیشگی من بوده و هست. برای چه می نویسم و برای که می نویسم؟

پاسخ این سوال را در دو قسمت برایت می نویسم.

مقدمه :

عنوان متن را ابتدا می خواستم این گونه بنویسم : چیزهایی که در مورد مطالعات زیاد به شما نمی گویند. این متن را خیلی وقت ها پیش می خواستم بنویسم. اما گذاشتم که کمی دیگر زمان بگذرد و دانش و سواد من هم غنی تر شود. البته ترکیب سواد و دانش و عمل ، به تجربه می انجامد که عصاره این متن هم حاصل این ترکیب است.

شاید سه سالگی ام را نتوانم با دقت به یاد بیاورم ، اما مادرم می گفت که اسباب بازی های مورد علاقه من ، لگو و کتاب بوده. هر زمان که بیرون می رفتم چه با پدرم و چه با مادرم ، خرید های من از این دو گزینه بیشتر نبود. این روند تا اواخر 8 سالگی ام ادامه داشت.

شروع سیر مطالعاتی :

یادم می آید که کلاس سوم دبستان بودم که معلم انشایم برایم موضوعی در مورد امام علی مشخص کرد. من هم برای اولین بار تصمیم گرفتم که خودم به جستجوی مطالب و کتاب ها بپردازم و از کسی نخواهم که در مورد انشاء مرا راهنمایی  کند.

مدت ها بود که دنبال کسایی بودم که مهاجرت کردند. مشکلات شون رو ازشون بپرسم. بدونم که چطوری رفتن و  چه هزینه هایی که پرداخت کردند. 

تا این که  با رادیو دال و آرش عزیز آشنا شدم. 

این قسمت از رادیو دال عالی بود. توی این قسمت با جادی عزیز صحبت کرده  و از خیلی مسائل پشت پرده هم صحبت کرده. مسائلی مثل برگ تقلب هایی که افراد موفق توی ایران دارند و اون رو هیچ وقت رو نمی کنند.

مسائل مثل پشتوانه مالی خوب خانواده ، مطالعه زیاد و خیلی چیز های دیگه ای که آرش عزیز با جادی صحبت کرده.